Πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα νεοκλασικά κτίρια της Αθήνας, που σχεδιάστηκε το 1833 από τον Δανό αρχιτέκτονα Χανς Κρίστιαν Χάνσεν. Αν και κατασκευάστηκε το 1834 για να γίνει εμπορικό κέντρο, ακολουθώντας τα πρότυπα των ευρωπαϊκών εμπορικών κέντρων της εποχής, το σχέδιο αυτό εγκαταλείφθηκε. Το 1852 αγοράστηκε από αυστριακή εταιρεία και το 1854 μεταβιβάστηκε στην εταιρεία «Αθανάσιος Δουρούτης & Σία».

Από το 1855 ξεκίνησε να λειτουργεί ως μεταξουργείο με την επωνυμία «Σηρική Εταιρεία της Ελλάδος» μέχρι το 1875, αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια μεταξιού των Βαλκανίων και το πρώτο ατμοκίνητο εργοστάσιο της εποχής του. Την περίοδο της ακμής του, γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1850, στο εργοστάσιο εργάζονταν πάνω από 400 άτομα, γυναίκες στην πλειοψηφία τους. Διέθετε 400 μηχανές αναπήνισης που η κάθε μία απασχολούσε τουλάχιστον ένα άτομο. Γενικός Διευθυντής ανέλαβε ο Αθανάσιος Δουρούτης, ο οποίος μάλιστα, εγκατέστησε το σπίτι του μέσα στο εργοστάσιο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, το μεταξουργείο έδωσε το όνομα του σε ολόκληρη την περιοχή της Αθήνας στην οποία βρίσκεται, (Μεταξουργείο), όνομα που παραμένει μέχρι και σήμερα. Πλέον, το ανακαινισμένο κτίριο του Μεταξουργείου στεγάζει την πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων. H μία από τις αίθουσες στεγάζει τη μόνιμη συλλογή της Πινακοθήκης, ενώ η άλλη τις περιοδικές εκθέσεις.